𝐁𝐞𝐯𝐥𝐨𝐠𝐞𝐧𝐡𝐞𝐢𝐝; 𝐠𝐞𝐞𝐧 𝐧𝐞𝐰-𝐚𝐠𝐞 𝐝𝐢𝐧𝐠𝐞𝐭𝐣𝐞!

In een mooi gesprek dat ik recent had met een zorgmanager, hadden we het over het gebrek aan autonomie van mensen die in de zorg werken. Of dat nu de technische man is, de zorgmanager, de verpleegkundige of de arts. Er is een woud aan regels, aan processen, aan te volgen stappen. Een lamp vervangen kost 3x zoveel tijd als voorheen, omdat het systeem meer aandacht vraagt dan de handeling zelf. Het kost ook meer energie, omdat het ver weg ligt van de voldoening die het geeft om snel een lamp te fixen.

Omdat gebrek aan autonomie precies 1 van de zaken is waardoor mensen de zorg verlaten deel ik hier het model van Daniel Pink nog een keer. Hij heeft veel onderzoek gedaan naar wat mensen drijft en ziet dat er 3 dingen heel belangrijk zijn: meesterschap, autonomie en zingeving.

Meesterschap staat voor ontwikkelen, groeien en leren. Daar is in de zorg nooit een gebrek aan. Er is altijd een mogelijkheid tot leren. Tenzij geldkranen dichtgaan…

Autonomie betekent dat je invloed hebt op je eigen werkomgeving, dat je het vermogen hebt om zelfstandig beslissingen te kunnen nemen. Gebrek aan autonomie is een groot probleem in de zorg. Zorgprofessionals weten heel goed hoe zaken het beste kunnen gaan, wat er nodig is of wat er juist weggelaten kan worden. Alleen zijn er veel systemen opgetuigd en die maken dat daar autonomie en veel tijd in verdwijnt.

Zingeving geeft dat wat je doet een diepere betekenis. Zingeving heeft vaak te maken met je diepe drijfveren, iets wat je van binnenuit voelt en waar je soms moeilijk woorden aan kan koppelen. Werken vanuit zingeving geeft je vleugels en energie. Werken vanuit zingeving maakt dat je vaak een gevoel van dankbaarheid ervaart. Voor zorgprofessionals gaat het echt om de patiënt, het zorgen voor de ander. Dat is de voornaamste reden waarom mensen dit werk doen. Ook is het team waarmee je het samen doet een belangrijke factor hierin: kameraadschap leidt tot meer werkplezier. (lees meer van Myra van den Goor)

Als je bevlogenheid en dus je werkplezier verloren gaat, kom je als mens steeds meer in de overlevingsstand.

Je zit veel in je hoofd, je ziet vooral wat er niet goed gaat, je gaat piekeren, mopperen en klagen. Je gaat je steeds meer richten op wat er buiten je gebeurt en ervaart steeds minder autonomie en zingeving. En zo kom je in een vicieuze cirkel. Je bevlogenheid verdwijnt, je gaat nog meer in je hoofd en kan steeds minder genieten van wat er wel fijn en mooi is. Je veerkracht vermindert en je ervaart de werkdruk als hoog. De kwaliteit van zorg loopt gevaar. De aanloop naar een burn-out en/ of het vertrekken uit de zorg.

Dit model kan een handvat zijn in verandering.

• Hoe ziet de invulling van jouw pijlers eruit?
• Wat heb je nodig in jezelf of van je organisatie?

Bevlogenheid is geen new-age dingetje. Het zorgt voor een betere zorg!