(5)Geachte collega, beste Ernst,
Geachte collega, beste Ernst.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen…schokkend, vond je niet. De resultaten van de enquête van de Jonge Specialist. Bijna 25% van de aios vindt de werkdruk te hoog, ervaart een slechte werk-privé balans en overweegt regelmatig te stoppen met de opleiding. Naast nog alle getallen van slechte roostering, onveiligheid en bejegening die ook aandacht vragen.
Mijn artsen-, coach- en moederhart breekt: er zijn dus duizenden jonge mensen in Nederland die hun droom najagen, die iets voor de mensheid willen betekenen en die daarmee zichzelf over de kop dreigen te werken. En ook nog overwegen te stoppen!
Voor jonge artsen is het praktisch misschien makkelijker om te stoppen, nog geen (dure) hypotheek, geen 2e huis en geen alimentatie te betalen.
Maar de emotionele pijn is groot: stoppen met een droom! Iets waar zij zich al meestal 10 jaar voor hebben ingezet (studie geneeskunde, anios, promotie, opleidingsplaats).
Kiki Lombarts en Maurice van den Bosch pleiten voor zelfcompassie en goede zelfzorg voor artsen: ondanks alle drukte tijd maken voor jezelf.
En dat ondersteun ik van harte, ik probeer mijn coachklanten daarin ook in mogelijkheden te laten denken. Omdat dat nodig is om uit je overlevingsstand te komen, je brein te kalmeren en met afstand naar een situatie te kunnen kijken. En open te gaan staan om iets te kunnen leren over jezelf en hoe het anders kan.
Het helpt alleen niet om tegen iemand die aan het verdrinken is, te roepen: ‘je moet zwemmen!’
Want zo voelt het wel een beetje: dat de aios daar ook nog verantwoordelijkheid voor moet nemen. Om naast die drukke baan, met daarnaast jonge kinderen en met daarnaast het afronden van een promotietraject en ook nog een piepklein wensje tot een sociaal leven (word je er al moe van als je dit leest?), ook nog te gaan sporten, wandelen en de favoriete hobby te gaan doen.
Dat is echt bijna de omgekeerde wereld.
En dat is misschien ook wel waar we naartoe moeten:
Naar een omgekeerde wereld, een wereld die werkt.
Een nieuw systeem laten ontstaan. Want het systeem moet echt veranderen, van binnen uit. Met ruimte van buiten uit.
Gewoon datgene creëren waardoor artsen bevlogen blijven, gelukkig blijven in hun werk en het gevoel houden invloed te hebben. Al eerder schreef ik je dat autonomie en zingeving hier belangrijk in zijn. Hoe kunnen opleiders dat met hun aios vormgeven?
Gewoon goed werkgeverschap te laten zien. Iedereen weet dat uitgeblust personeel een bedrijf doet wankelen. Geef aios ruimte goed voor zichzelf te zorgen. Roosters van 8 uur en compensatie is echt compensatie. Niet om aan je promotie te werken of besprekingen voor te bereiden. Vroeger was dat allemaal normaal, maar we leven in een nieuwe wereld.
Gewoon niet verschuilen achter het woord productie. Dat doet namelijk vermoeden dat er een fabriekslijn achter zit. @heleen schetste dat mooi in het MC. In een productie-excel ziet een spreekuur van 24 patiënten per dagdeel er prachtig uit, maar weet je nog wel wat dat doet op je artsenbrein? Hoe gehaast je je kan voelen? En dat iedere minuut die je uitloopt daarna exponentieel verdubbeld? Wat een stress dat geeft? De inhoud van consulten is veranderd, maak daar meer tijd voor.
En zo zijn er veel meer voorbeelden te bedenken!
We kunnen de aios niet vragen beter voor zichzelf te zorgen, als wij niet voor het systeem zorgen.
Om weer met Max Goodwin te spreken: we denken dat het systeem te groot is om te veranderen, maar raad eens… wij zijn het systeem… wij moeten veranderen.
Laten we een omgekeerde wereld creëren die werkt!
